طبق آخرین بازنگری شده استاندارد کاشی و سرامیک کف مغازه و سرامیک (GB/T 4100-2015)، کاشی های سرامیکی را می توان به: کاشی های چینی (جذب آب E ≤ 0.5٪)، کاشی تانتالیوم (جذب آب E ≤ 0.5٪ ≤ 3٪) تقسیم کرد.
آجر لعابی (جذب آب 6% ≤ E ≤ 10%)، آجر سرامیکی (نرخ جذب آب بالای 10%). مشاهده می شود که هیچ استاندارد یکنواختی برای جذب آب برای کاشی ها وجود ندارد.
محصولات مختلف بسته به کاربرد قابل اجرا استانداردهای متفاوتی دارند. به طور کلی کاشی های کف بیشتر از جنس چینی یا لعابی هستند.
استاندارد مشترک ملی این است که کاشی های کف 3٪ ≥ دارای نرخ جذب آب ≥0.5٪ هستند. آنها شایسته هستند؛ کاشی‌های دیوار معمولاً از تانن، آجرهای لعابی یا آجرهای سرامیکی هستند. استانداردهای رایج ملی عبارتند از: جذب آب کاشی دیوار ≥ 12% ≥ 3% واجد شرایط است.
4. تقاضا برای جذب آب از کجا انجام می شود؟
حمام، دوش، آشپزخانه، بالکن و غیره، رطوبت بالایی دارند، به راحتی کثیف می شوند و نیاز به تمیز کردن مکرر دارند. به طور کلی توصیه می شود کاشی های سرامیکی با جذب آب نسبتا کم انتخاب شوند.
توالت برای مدت طولانی در حالت مرطوب است و مستعد ایجاد لکه های آب است. اگر میزان جذب آب کاشی ها خیلی زیاد باشد، تغییر رنگ، کپک زدگی، درام خالی و غیره به راحتی ایجاد می شود.
از آنجایی که آشپزخانه تحت تأثیر دود قرار می گیرد، کاشی ها باید در برابر چربی و ساییدگی و همچنین کاشی هایی با جذب آب کم مقاوم باشند.
هنگام خرید می توانید دستورالعمل های روی بسته بندی کاشی را بررسی کنید تا میزان جذب آب محصول را درک کنید.
یک آزمایش ساده جذب آب نیز با قرار دادن قطرات آب در پشت کاشی و سرامیک و مشاهده پخش شدن آب قابل انجام است. آجرهای پخش سریع جذب آب بالایی دارند، در حالی که جذب آب کم است.
